Pijn Miep

De onzichtbare gast die ik met liefde verberg

leven opduikt, maar die je liever niet ziet. Hij komt zonder uitnodiging binnen, blijft hangen en blijft je herinneren aan zijn aanwezigheid – ook al zou je hem het liefst gewoon het huis uitschoppen. De grap is, dat hij je nooit echt ziet, want hij is onzichtbaar voor de rest van de wereld. Je verbergt de pijn als een echte pro – de pijnstillers in je tas verdwijnen sneller dan een tovertruc en je gezicht is zo onbewogen als dat van een pokerkampioen.

Maar oh, wat is het een verrassing voor iedereen als ze ontdekken dat je je best doet om een heel dagprogramma te doorstaan terwijl je je lichaam voelt als een oude robot die een beetje de draad kwijt is.

Zenuwpijn en spierpijn: de verstoppertjeskampioenen

Die zenuwpijn die door je lichaam schiet? Dat is je lichaam’s manier om te zeggen: “Haha, je dacht dat je even had geprofiteerd van die rust? Denk je dat de pijn niet door zal blijven komen?” Zenuwpijn is het soort pijn die je niet kunt zien, maar wel voelt. Het is alsof je onzichtbare naalden door je lichaam hebt, en elke keer als je probeert te ontspannen, komt er een nieuwe steek bij.

En spierpijn? Oh, die is net zo charmant. Het is alsof iemand je spieren met de hand in een knoop heeft gelegd, en nu moet je de hele dag proberen rechtop te blijven staan zonder je rug recht te krijgen. Maar wees gerust, dit allemaal zonder dat iemand ook maar merkt dat je echt onder de pijn ligt. Jij hebt namelijk als een echte pro geleerd hoe je je pijn kunt verbergen. Geen probleem, je hebt al genoeg ervaring met het tonen van je beste pokerface terwijl je binnen in elkaar zakt.

De toekomstige superheld die zeiden dat je het moest doen

Vroeger was ik als een soort superheld – je weet wel, die mensen die alles tegelijk doen, alsof ze de wereld aankunnen. Maar toen kwam Long Covid, en ineens had ik niet alleen een superkracht om alles tegelijk te doen, maar een superkracht om het te verbergen. Als een goede actrice zet ik een glimlach op en ga ik door, zelfs als de pijn in mijn lichaam me vertelt: “Dit is niet vol te houden.”

Ik probeer mijn best te doen om door te gaan, maar de waarheid is dat ik soms gewoon de kracht niet heb om me rechtop te houden. Dus doe ik wat ik het beste kan: mijn pijn verbergen. De pijnstillers verdwijnen in mijn tas en mijn lichaam zegt tegen mij: “Ga maar gewoon door, niemand hoeft te weten hoe je je echt voelt.” Dus daar sta ik dan, iemand die een glimlach opzet, de was doet en probeert een gesprek te voeren, terwijl mijn spieren schreeuwen om hulp.

Rust, de illusie van verlatenheid

Ja, rust. Iedereen zegt: “Neem rust, dat is het antwoord!” Maar wanneer je Long Covid hebt, lijkt rust een ver van je bed show te zijn. Rust is als die ideale vakantie die je nooit zult krijgen, en zelfs als je zou kunnen rusten, zegt je lichaam: “Aha, je dacht echt dat ik je een pauze zou geven?” Je lichaam zit vast in een constante staat van ‘maar ik moet doorgaan’ terwijl je probeert je energie bij elkaar te rapen, ondanks de constante pijn.

Het is echt die griezelige achtbaan die maar blijft doorgaan zonder een veilige halte. Zelfs als je probeert uit te stappen, blijf je vast zitten. Maar de echte uitdaging is om de mensen om je heen te laten geloven dat je een pauze hebt genomen, terwijl je gewoon je pijn verbergt achter die onzichtbare glimlach.

Lachen om de onzichtbare pijn

De beste manier om met de pijn om te gaan, is lachen. Lachen om de absurde situatie waarin je je bevindt. Want ja, de pijn is er, de vermoeidheid is er, maar je hebt nog steeds de kracht om jezelf niet helemaal gek te maken. Je hebt geleerd hoe je je pijn verbergt als een ware professional, en als je dan een momentje van opluchting kunt pakken, is dat een moment van pure magie.

Dus ja, de pijn blijft je onzichtbare metgezel, maar met een beetje humor en een glimlach kun je zelfs de zwaarste dagen overleven. Laten we gewoon lachen om het feit dat we de wereld proberen te verslaan, ook al hebben we 100 verschillende onzichtbare ongemakken die zich tegelijkertijd aan ons vasthaken.